Viyolonsel Eğitimi

Viyolonsel Eğitimi keman ailesine ait yaylı bir çalgının öğrenimini ve profesyonelce çalınabilmesini amaçlayan bir süreci kapsar. Çello olarak da bilinen viyolonsel, kemanda kullanılana benzeyen bir yayla çalınır. Şekil olarak kemana benzeyen çalgı, kemandan daha büyük boyutlardadır. Büyük boyutlarda olması sebebiyle oturarak çalınır. Yerde bir çubuk üzerinde duran çalgı, müzisyenin perdeler üzerinde elle gezinmesiyle çalınır. On sekizinci yüzyıla kadar çalınan parçalardaki bas sesini vermek için kullanılan viyolonsel, ilerleyen dönemlerde solo enstrüman olarak çalınmaya başlanmıştır.

Viyolonsel eğitimi düzenli kurslara katılan öğrenciler için yaklaşık 3 ile altı ay arasında çalgının öğrenilerek notayla birlikte çalınabilmesini sağlamaktadır. Daha önce herhangi bir müzik eğitimi almamış olan kişiler, yeterli eğitim süresi ve pratik yapmaları şartıyla kısa süre içerisinde enstrümana hâkim olabilecek düzeye gelmektedir. Günümüzde özellikle oda orkestralarının vazgeçilmez çalgıları arasında bulunan çello (Viyolonsel) senfoni orkestralarında da vazgeçilmez bir çalgı olarak yerini almaktadır. Taşınması diğer enstrümanlara oranla biraz daha zor olmasına rağmen müziğe katkısı ve büyüleyici sesiyle hemen fark edilen viyolonsel, orkestralarda ilk göze çarpan enstrümanlar arasında yer almaktadır.

Viyolonsel Derslerinde Aranan Özellikler Nelerdir?

Viyolonsel eğitimi orkestralarda özel bir yere sahip bir çalgının öğrenimi amacıyla verilmektedir. Bu sebeple eğitime katılacak olan bireylerde,

• Yetenek düzeyi
• Mental ve fiziksel yeterlilik aranmaktadır.

Gelişmişlik düzeyi olarak temel alınan ölçü enstrümanı çalabilecek beden gelişmişliğidir. Müzik konusunda gelişmiş ülkelerde 3 yaşlarında başlayan viyolonsel eğitimi ülkemizde genel itibarıyla ilkokul dönemlerinde başlamaktadır. Farkı boyutlarda üretilen viyolonseller hemen her yaşta bireyin rahat bir şekilde kullanabilmesine olanak sağlamaktadır.

Viyolonsel eğitimi için aranan diğer bir vasıf da, öğrencinin müziğe karşı olan ilgisi ve yetenek düzeyidir. Müzik yeteneği süreklilik arz eden denemeler ve düzenli eğitimlerle aşılabilir olsa da, öğrencinin müziğe karşı ilgisi de enstrümanın kısa süre içerisinde öğrenilebilmesi için önemli bir unsurdur. Verilen eğitimlerde belli dönemlerde öğrenci ile ilgili eğitim raporları düzenlenmekte ve öğrencinin kurslara devam edip etmeyeceği konusunda bir kanaat oluşturulmaktadır. Fakat öğrencinin kurslara devam ederek yeteneğini geliştirmesi de sıkça görülen bir durumdur. Bu sebeple eğitime ara verilmeden ve çokça pratik yapılarak sürdürülen eğitim süreci sonunda enstrümana hâkim olmak da mümkündür.

Herkes Viyolonsel Çalabilir Mi?

Viyolonsel eğitimi diğer enstrümanlara göre farklılıklar göstermektedir. Çalgının boyutlarının büyük olması, perdesiz bir enstrüman olması ve düşük frekanslı ses çıkarması sebebiyle diğer müzik aletlerine oranla daha fazla yetenek gerektirmektedir. Viyolonsel kurslarında düzenli geçen birkaç hafta kişinin bu eğitimi alıp almaması gerektiği konusunda gerekli bilgilerin oluşmasını sağlar. Başlangıç olarak enstrümanı sevmek, fiziksel bir eksiği bulunamamak başlangıç için yeterli görülmektedir. Uzmanlar tarafından verilen eğitimler genellikle 6-8 saat süreli olup düzenli ve sürekli katılım gerektirir. Süreç sonucunda profesyonel olarak viyolonsel sanatçısı olabilmek için düzenli egzersiz yapılmalı, dersler aksatılmadan takip edilmelidir. Viyolonsel eğitimlerinde enstrümanı profesyonel düzeyde tanıyan ve çalan eğitmenler görev almaktadır. Konservatuvar eğitimlerinden oldukça farklı bir ders müfredatı uygulanan çello kursları, meslekte akademik düzeyde bilgi sahibi olan eğitmenler vasıtasıyla verilmektedir.

Viyolonsel eğitimi öncesi öğrencilerin her biri mülakata tabi tutularak, müziğe ve çelloya olan ilgileri belirlenmekte, istenilen düzeyde olmayan öğrenciler ilk ay içerisinde uyarılarak kursta yeterlilik göstermediği söylenmektedir. Böylece öğrencinin maddi olarak yıpranması önlenmekte, yeteneklerini farklı enstrümanlarda denemesi tavsiye edilmektedir. Eğitimlerin temel esası para kazanmaktan çok çello sevgisini yaymak ve müziğe olan tutkunun bir enstrümanla renklendirilmesini sağlamaktır.